Het dak van de wereld

Hallo allemaal,

Daar zijn jullie razende reporters weer, na een paar dagen afwezigheid. We zijn inmiddels opgedoken in, jawel, Lhasa. Dit is de hoofdstad van Tibet, ook wel het Dak van de Wereld genoemd gezien de hoogte (3600 m boven zeeniveau). Maar over de hoogte-pret zo meer, we zullen eerst eens vertellen over de afgelopen dagen. We hebben een poging gedaan het kort te houden, maar dat is niet echt gelukt. Dus ga nog even plassen en pak wat drinken, want je bent wel even bezig!
Maar natuurlijk in de eerste plaats iedereen zeer zeer bedankt voor alle berichten en sms'jes! Super en erg leuk om te lezen. Ook wij zeggen: ga zo door!

Beijing dus. De dag na de Verboden Stad, woensdag de 11e, werd onze 'Great Wall'-dag. Een bezoek aan de grote muur! De Great Wall lag ooit ongeveer 3000 km lang dwars door heel China, gebouwd tijdens verschillende keizer-dynastieen (Ming en Tsing, uit mn hoofd :-)). Nu zijn daar nog stukken van over, sommige gerestaureerd, andere oud en afgebrokkeld. Het plan was aanvankelijk om over een 10km lang authentiek stuk te gaan klimmen/klauteren/lopen, maar met de sneeuw en de kou vonden we dat misschien toch niet zo'n goed idee. We wisten niet goed of dat veilig zou zijn. Uiteindelijk dus het plan gewijzigd naar plan b, en gekozen voor veilig. We gingen dus naar een gerenoveerd stuk van een paar km lengte, ongeveer 2,5 uur rijden uit de stad. Wat een indruk maakt dat ding! Een stuk muur met 21 wachttorens, en stukken steil omhoog en omlaag. Gelukkig was het niet zo druk, zodat we er optimaal van konden genieten. En de zon ging schijnen, zodat de ijskoude wind wat beter te hebben was.. Zelfs de handschoenen konden uit! Jammer was dat eigenlijk bijna geeneen steen meer authentiek was, en dat je met kabelbaan en stoeltjeslift naar boven kon -en zelfs via een rodelbaan naar beneden.. Ondanks deze tegenvallers hebben we toch echt wel optimaal genoten van deze dag en van de muur. 's Avonds zijn we nog naar een echte Chinese snack street gegaan waar ze levende schorpioenen-op-een-stokje verkopen, net als zijderupsen, andere maden, visachtige dingen, en meer lekkers. Nee dank je wel :-)!

Donderdag zouden we 's avonds vertrekken uit Beijing voor onze 48-uurs trip met de trein naar Tibet. We hebben smorgens eerst lekker uitgeslapen, gedoucht, ingepakt en ontbeten. Toen zagen we ook dat die Chinezen met hun fijne sneeuwmakerij weer succes hadden gehad. Potverdikkie weer 15cm erbij en het was nog steeds bezig!!! Kennelijk schieten ze zilver-ioden de lucht in (in de wolken) die daardoor neerslag laten vallen. Alleen de vele sneeuw hadden ze niet voorzien... SUPER-dom natuurlijk! De hele stad en het hele land overhoop en in chaos, ik las in de krant (:-)) dat op dinsdag door de sneeuw zelfs 4 uur lang de hele airport afgesloten was geweest! Gelukkig waren wij maandag al geland.. Goed, op donderdag was het dus weer raak en niet zo'n klein beetje ook. Wij dik ingepakt en weer op pad, naar het net (ca. 15km) buiten het centrum gelegen Summer Palace. Hier gingen de keizers met hun gevolg heen als het te heet werd in de stad in de zomer. Eigenlijk een groot park, met een heel groot meer, veel tempels en gebouwen met allerlei vertrekken gebouwd op een heuvel. Werkelijk PRACHTIG, met al die sneeuw. Maar koud, o mijn god. Godzijdank was het opgehouden met sneeuwen, maar, eerlijk gezegd, er lag dan ook al wel genoeg. Vooral de tenen en vingers moesten het ontgelden, en we konden zelfs niet ergens even een theetje drinken (zelfs X drinkt het hier met sloten tegelijk!) om op te warmen. Na een uurtje of 2 maar de taxi gepakt naar onze tweede bestemming van deze dag, de Temple of Heaven. Ook dit is een groot park (286 ha), maar hier liggen verschillende tempels waar de heersers kwamen bidden en offers brengen voor goed weer, goede oogsten, etc. Wederom PRACHTIG, met al die sneeuw, maar het werd er intussen niet warmer op. Om het toch een beetje warmer te krijgen zijn we toen de ca. 5km maar naar huis gaan lopen, via de zuidkant van het grote Tiananmen-plein, want daar waren we nog niet geweest. Vlakbij het guesthouse hebben we nog wat laatste inkopen gedaan voor in de trein, zoals mandarijntjes en bananen, thee en chipjes. Je moet goed voor jezelf zorgen he!

Bij het guesthouse stonden onze tassen te wachten op ons, en na een kop thee en wat opgewarmd te zijn zijn we met een taxi vertrokken naar het Beijing West Railway Station. Onze trein zou om 21.30uur vertrekken, maar we wisten niet precies hoe en wat dus we waren lekker op tijd op het IMMENSE station, zo rond 19.32 uur. Jeetjemina, wat groot. En wat een hoop volk. Sowieso viel het ons op dat er maar erg weinig westerse mensen rondliepen in Beijing. Misschien vallen ze toch wat weg tegen de 18 miljoen Chinezen... Maar ook op het station: als we 5 westerlingen ('aliens' zoals de Chinezen ons noemen, ja echt) hebben gezien zijn t er veel. We hadden al snel de goede rij gevonden voor onze trein maar we hadden nog ff, dus we hebben lekker ge-Mc-picknickt en rondgekeken. De rij en de check gingen eigenlijk razensnel en we waren om 21uur al bij het perron. Wagon 6, stoelen/bedjes 17 en 19 waren voor ons. Chique trein hoor! En er kwamen dus geen andere mensen in ons vier-persoons-coupeetje erbij.... En, wat we toen nog niet wisten, dat bleef zo! Joepie! Wat een luxe zeg. De bedden waren al opgemaakt en na ons wat verbaasd te hebben over de vele knopjes en dingetjes in onze coupe zijn we niet heel lang na vertrek in ons mandje gekropen.

De treinreis valt eigenlijk het beste te omschrijven als:
- lang
- beetje hobbelig
- slecht slapen, maar wel prima bedjes
- mooie indrukwekkende uitzichten, vooral de tweede dag (=zaterdag) toen we over het Tibetaans plateau gingen rijden
- veel snack-momenten, weinig honger
- 83 kopjes thee (per persoon)
- koffie met een koekje (nog van Zaventem!)
- suffe Chinese films, slecht nagesynchroniseerde andere films en documentaires over de Olympics van vorig jaar
- de hoogste pas: 5.000m!
- hoofdpijn en kortademigheid bij de hoogste pas en daarna toen we lang rond de 4.700m bleven
- yaks, een soort schapen, en een soort herten op de uitgestrekte 'gras'vlaktes, wat niet echt gras leek want het was bruin
- nomaden in tenten die zwaaiden naar de trein
- grote stations waar niemand was en de trein ook vaker niet dan wel stopte
- in Tibet pelgrims die op de bekende manier richting Lhasa gingen. Ik weet het Nederlandse woord niet maar in het Engels is het 'to prostrate': zich met passie in de lengte op straat 'werpen', om dan weer op te staan en te lopen naar waar hun handen reikten toen ze lagen. En dat dan weer opnieuw. En weer opnieuw. Totdat ze in Lhasa zijn! Duurt even, zo gaan ze ca. 7km per dag... Indrukwekkend!
- boekjes lezen.

Zaterdagavond de 14e waren we, eerder dan verwacht, om ca. 20 uur in Lhasa. Daar stond onze gids, Sonam, ons al op te wachten en hij verwelkomde ons met een big smile en een witte gebedssjaal. We voelden ons erg welkom! Hij en de chauf Samdup, die de komende tijd bij ons zijn, brachten ons naar ons hotel in de stad. Prima hotel (Snowlands Hotel) op een UITSTEKENDE plek, op een steenworp afstand van de meest heilige plek van Tibet: de Jokhang temple. In het hotel voelden we ons allebei niet zo oke: kortademig en rillerig, hoofdpijn ook. Dit zijn symptomen van hoogteziekte...

De nacht maakte het niet veel beter: dat je zo slecht kunt slapen zeg. Xander bleek koorts te hebben en moest ook overgeven, ik had zware hoofdpijn bij het opstaan. Zondag hebben we het dus ook maar zeer rustig aan gedaan, zeg maar niks gedaan. Een wandelingetje, dat was het. Het weer is wel erg aangenaam hier, met zonnetje en overdag zo'n 18 graden!! 's Avonds ging het wat beter met Xander, gelukkig, en konden we ook wat gaan eten. Wederom bracht de nacht geen verlichting, helaas, en vanmorgen met opstaan was Xander er weer niet zo best aan toe. Nog steeds koorts en algehele malaise, veel hoesten en rillerig. Ikzelf had vanmorgen weer hoofdpijn, maar met een paracetamolletje of 2 was dat als sneeuw voor de zon verdwenen. We hadden met Sonam afgesproken vandaag het Potala Palace te gaan bezoeken, het oude winterpaleis van de Dalai Lama's. Ondanks X's malaise toch gedaan, en we hebben er beiden erg van genoten.

Voor nu houden we het hier even bij. We beloven wel snel te komen met nieuwe verhalen en natuurlijk foto's!

Veel groeten voor iedereen,
Xander en Judith